и не жали ме,
јас повторно
ќе се исправам.
Кој е тој
клетник
што ми одзеде се?
КОЈ Е?
Не,
јас не знам за смеа,
заборавив како е
да се стоплам
уживајќи покрај каминот
во мојот
веќе одамна студен дом.
Повторно ќе речам,
фрли ме
и не жали ме,
ќе преживеам и на студот,
ќе талкам сама,
сувата почва
ќе ја претворам во кал,
калта во безлични форми
кои ќе ја носат мојата болка,
мојата тажна приказна...
Погледни ги нив,
ќе ме видиш и мене
- безлична фигура
оставена
на патот...
заборавена.
Заборави ме,
јас сум само
никој и ништо.

No comments:
Post a Comment