Талкач

Талкаш
но се е исто.
Исто е небото
- ноќе црно
дење сино,
досадно е за гледање...

Се здосадува,
се е празно,
болката преминува во монотонија,
радоста веќе спие таму.

Еј ти талкачу, разбуди се,
тука сум јас
пред тебе
- секогаш различна.

Погледни ме,
допри ме,
не плаши се од мене.

Ако ти здосадам
некогаш и заминеш
јас ќе се борам
против проклетата монотонија,
ќе ја фрлам на кучињата да ја изгризаат
и ќе те пуштам
да го обоиш светот
со своите бои.