Saturday, March 7, 2009

Збогум... силуето

Не ме терајте
да ја пуштам
кога срцево
не ја дава.

Не молете ме
да ги сопрам солзиве,
тие капки се
нашето последно збогум...
збогум силуето,
ти, која тивко се
губиш во мракот
проголтана од тишината
заробена во моите спомени.

Не, таа не е само
една обична силуета
помината со четка
на белото платно,
таа богиња е
уметник кој го
сликаше мојот живот
со нејзината волшебна четка
натопена во боите
на бескрајна љубов.

Сега знам колку
љубов има(ше) таму.


No comments: