Страдание

Молам и плачам,
а ти?
Ме гледаш
како ги валкам
колениците на подот,
ги броиш моите гребнатинки
со ироничен потсмев.

Не, не сакам да знам
колку си пател
за ова да ми го правиш,
не знам ни зошто ја победив смртта
кога ти не нудиш ништо подобро,
само го израмнив твојот пат
на кој утре неблагодарно ќе плукаш.

Ќе заминам еден ден
и нема да ми биде гајле за твоите ѕвезди.
Зарем мислиш дека ми значи
нивната убавина
која за мене ја направи
толку недостижна?
Не, не ми значи,
се што ми подари
беше само кал и солзи,
но, не фала,
тоа мене не ми треба.

Се што сакам е само
да ме ослободиш од затворов.